این فتنه سبزینه پوش، هرگز نمیگردد خموش
                                طباخ آن بیگانه است از کارتر و  ریگان و بوش

از مهره های داخلی ، دارد همیشه عاملی
                                آخوند و رپ و  فوکولی ،گنجی کدیور و سروش 

طلحه  زبیر و عمرو عاص ، بودند ز یاران خواص
                             مکر و ریا آخر چه کرد؟ در حفظ جان رفت آبروش

ماکو سرخس تا چاه بهار، ایران سراسر دینمدار
                              در شهرک غرب و ونک ،بودند کسانی چون وحوش

آنان که دادند جام زهر ؛ از  ضعف ایمان و بصر
                              گفتند به رهبر این زمان ، اینک تو هم قدری بنوش

شد  نوبت رقاصه ها ، بوده فریب آن قصه ها
                             آن مخملی باف از  قدیم ، بوده  هم آواز گوگوش

شرمی نما ای بی وفا ، کم کن نفاق و  حیله را
                              گشتند خواص بی بصر ،با خائنین دین فروش

روزی تو بودی با ولی ، خطت جدا گشته ولی
                                یاران فرامش کرده ای، یا قپه های روی دوش

شیطان چه زیرک آمده ، با چهرهء شک آمده
                               در کاخ سبز اموی! ، ازبهر دین دارد  خروش

سرمنشا این فتنه ها  ، باشد درون سینه ها
                             عمرت دگر طی کرده ای ، در راه دین قدری بکوش

در کشور آل علی(ع) ، بر دشمنانش مایلی؟
                                  در روز عاشورا چرا ، گشتی چنان شمر چموش

در  روز قدس با دشمنی ، هم سنگر اهریمنی
                                   آیا تو  یار میهنی ، کارت به دشمن خورده جوش

حرف دو پهلو میزنی ، نامه به رهبر میزنی
                                  دشمن برای تفرقه ، گشته سراپا جمله گوش

 جا ماندگان از  قافله ، بودند به فکر فایده
                                 (طوفان)ملت نه(9) دی ،اما از آنها برده هوش

نوشته شده توسط : عباس

نظرات ديگران [ نظر]